از آمریکا تا غزه

غاصبان به هیچ کس رحم نمی کنند

راشل کوری(Rachel Corrie) جوان 23 ساله آمریکایی 27 ژانویه سال 2003 به نوار غزه سفر کرد. در اولین شب اقامتش در شهر رفح در جنوب نوار غزه با دو نفر از فعالین خارجی که می‌خواستند با نصب تابلوهایی که روی آن‌ها نوشته بودند”افراد بین‌المللی”باعث توقف تیراندازی سربازان اسرائیلی به سمت شهروندان فلسطینی شوند.

آنها می‌خواستند با سیاست “تخریب منازل، ریشه‌کن کردن درختان و ارعاب شهروندان بی‌دفاع فلسطینی” مقابله کنند. راشل کوری فردی بی طرف و بدون آگاهی از شدت نژادپرسی و جنایت در فلسطین اشغالی و با تکیه بر ملیت آمریکایی با خیالی راحت به غزه سفر کرده بود و در ذهن خودش در حال تلاش برای جلوگیری از یک ظلم بزرگ بود و نمی‌دانست اسرائیل متحد آمریکا بر سر منافعش و اجرای تلمودی توراتی تخریب منازل فلسطینیان و اشغال سرزمین فلسطین، هیچ مانعی را درک نمیکنند و برنمیتابند و راشل نمیدانست که چه عاقبتی برای او رقم خواهند زد.

کم‌تر از دو ماه بعد یعنی 16 مارس 2003 راشل که کاور نارنجی فلورسنت به تن داشت تا به راحتی دیده شود، سر راه بولدوزر ارتش رژیم صهیونیستی ایستاد تا از تخریب خانه یک داروساز فلسطینی به نام”سمیر نصرالله”که در این مدت با هم آشنا شده بودند، جلوگیری کند. اما بولدوزر اسرائیلی با عبور از روی راشل جمجمه او را شکست، دنده‌های او را خرد کرد و ریه‌های او را سوراخ کرد. اما گویی این کافی نبود، راننده بدون آن که تیغه بولدوزر را بالا ببرد، دنده عقب گرفت و برای بار دوم از روی بدن راشل رد شد.

 این بولدوزر، ابزار و نمادی است از تخریب و نابودی حقیقت و حقیقت طلبی و راشل کوری دختر امریکایی آنگاه که حامی حقوق اولیه‌ی مردم یک سرزمین(فلسطین) شد، بلدوزر صهیونیستی به ایفای نقش خود پرداخت و برای توسعه طلبی صهیونیستها در اراضی اشغالی، اثبات کرد حقوق انسان‌ها؛ حتی یک شهروند امریکایی، تا مرز منافع صهیونیست‌ها اعتبار دارد و پس از عبور از این مرز بدترین مرگ، بدون کمترین حقوق و حق‌خواهی عاقبت کار خواهد بود.

جالب توجه است که پس از این جنایت دولت آمریکا هیچ غرامت خواهی یا محکامه‌ای را پیگیر نشد و راشل کوری برا دفاع از فلسطین به تاریخ پیوست. ماجرای راشل کوری بیان مستقیمی از توحش صهیونیستی و توسعه طلبی و جهانخواری آنها است و نمادی از مظلومیت مردم فلسطین بر سر اشغال سرزمین آنها و آوارگی ملت فلسطین است که در سکوت جهانیان و بی تفاوتی و عادی شدن این جنایات تمام رسانه ها و خبرگذاری ها سانسور و دروغ پردازی میکنند تا مردمانی که به دروغ تبدیل شده‌اند برای هر حقیقتی یک مابه ازای دروغین در ذهن داشته باشند.