فارسی
English
العربية
فلسطین سرزمینی است که بسیاری از چیزهای ویژه را در خود دارد؛ جغرافیای آن در محل برخورد سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا قرار گرفته است، هر سه آیین ابراهیمی بزرگ جهان (موسویت تحریف شده یا همان یهودیت، مسیحیت و اسلام) با آن پیوندی تاریخی دارند، ویرانگرترین جنگ های تاریخ جهان را از هزاران سال پیش تا امروز به خود دیده است و هر گوشه از آن روایاتی طولانی از تاریخ برای بشریت دارد.
پس از دست به دست شدن بین حکام مختلف در طول تاریخ، از پارسیان تا الکساندر هلنی (اسکندر مقدونی) و روم و بیزانس و خلفا و سلاطین سلسله های مسلمان و دیگران، سرانجام استعمار انگلیس فلسطین را ابتدا با بیانیه بحث برانگیز «بالفور» و بعد طی معاهده سایکس پیکو استعمار کرد تا راه برای تشکیل آنچه به زعم لندن نشینان و رفقای صهیونیست شان «میهن ملی یهود در فلسطین» نامیده می شد، هموارتر شود.
مهاجران صهیونیست که خصوصا از قرن 19 و همینطور نیمه اول قرن 20 میلادی، خصوصا طی دوران حکومت رایش سوم در آلمان و حین و پس از پایان جنگ جهانی دوم وارد فلسطین شده بودند، به لطف راه اندازی چندین گروهک تروریستی و استفاده از انبوه تسلیحات ارسالی از طرف بعضی متفقین پیروز و همینطور تجهیزات غنیمتی از ارتش آلمان طی جنگ موفق شدند که طی یک درگیری صوری انگلیسی ها را از مستعمرات شان در فلسطین عقب برانند و با کشتار گسترده فلسطینی ها و تصاحب املاک و زمین هایشان در بخش اعظمی از خاک فلسطین اشغالی، در نبردی که از نظر آنان «جنگ استقلال» و از طرف مردم فلسطین و دشمنان صهیونیسم «نکبت» نام گرفت، به پیروزی برسند و رژیم «اسرائیل» را تأسیس کنند.
از ابتدای تأسیس رژیم اسرائیل، اعراب در چند جنگ پی در پی با این رژیم وارد نبرد شدند و هر بار شکست سنگین یا پیروزی محدود سهم اعراب در برابر پیش روی های اسرائیل بود. همه خیال می کردند که صهیونیست ها را نمی توان شکست داد تا جایی که عبارت «ارتش شکست ناپذیر» وصف حال ارتش اسرائیل از زبان دوستان و دشمنانش شد. در این بین جرقه ای خورد که کسی باور نمی کرد روزی تبدیل به گردباد یا شاید هم آتشفشانی علیه اسرائیل شود.
آیت الله خمینی، روحانی مبارز منتقد رژیم پادشاهی پهلوی در ایران، از ابتدای مبارزه خود علیه شاه، بحث صهیونیسم و اشغالگری اسرائیل را وسط کشیده و خواهان اتحاد مسلمانان برای پایان دادن به کار اسرائیل شده بود. به همین دلیل اسرائیلی ها از همان سال های ابتدای نهضت متوجه مواضع او شدند اما ایستادگی و فعالیت او، که مدتی بعد از طرف هوادارانش «امام خمینی» لقب گرفت، فراتر از حد تصور اسرائیل و مقاماتش در تمام سال های تبعید بود و در نهایت باعث شکست و فروپاشی رژیم شاه و پیروزی انقلاب اسلامی در ایران شد.
مواضع امام خمینی علیه صهیونیسم، که خود را در جملات صریحی مانند «اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود» یا همراهی و حمایت امام و نظام انقلابی جدید نسبت به نیروهای مبارز فلسطینی و لبنانی نشان می داد، باعث شد صهیونیست ها از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی به این باور برسند که انقلاب اسلامی تهدیدی واقعی علیه موجودیت رژیم شان است.
حمایت از فعالیت کانون های آشوب و گروه های ضد انقلاب در داخل ایران و تلاش برای جلوگیری از حمایت ایران از گروه های مبارز فلسطینی، حتی با وجود جنگ بین ایران و عراق، بخشی از همین راهبرد بود تا اینکه اسرائیل به بهانه سرکوب چریک های فلسطینی به لبنان حمله کرد و در کمتر از یک هفته به حومه پایتخت این کشور، بیروت، رسید. این حادثه مهم باعث شد ایران این بار به شکل گسترده تری برای کمک به نیروهای مبارز مسلمان شیعه لبنانی وارد صحنه شود. اسرائیلی ها خیال می کردند که این موضوع باعث می شود این بخشی از نیروهایش را وارد جنگ با اسرائیل کند اما در عوض ایران نیروهای خود را برای آموزش جوانان لبنانی و شکل گیری تشکیلاتی لبنانی، که بعدا «حزب الله: مقاومت اسلامی لبنان» نامیده شد، راهی میدان کرد.
شکل گیری و اعلام موجودیت حزب الله با دیدگاه انقلابی و اسلامی، که ضربات بسیار سخت و کم نظیری به اسرائیلی ها وارد کرد، باعث شد که گروه های مبارز فلسطینی نیز با تاثیرپذیری از حزب الله لبنان و جهاد اسلامی فلسطین، در الگوبرداری از روش های مبتنی بر ناسیونالیسم عربی تجدیدنظر کنند و به الگوبرداری از نظریات اسلامی در مبارزه با رژیم صهیونیستی رو بیاورند. نتیجه این الگوی جدید، تشکیل جنبش مقاومت اسلامی فلسطین حماس درست همزمان با انتفاضه اول در سال های پایانی دهه 60 شمسی (80 میلادی) بود.
یکی از روش های جدید رزمندگان فلسطینی که از تاکتیک های حزب الله لبنان الگوبرداری شده بود، عملیات استشهادی بود؛ چه با خودرو یا چه به صورت پیاده. تلفات این عملیات ها باعث وارد شدن شوک شدید به جامعه صهیونیست شد.
در همین گیر و دار حزب الله لبنان موفق شد که پس از 18 سال جنوب این کشور را از اشغال آزاد کند. تأثیر این حادثه به حدی بود که یک سال بعد انتفاضه دوم در فلسطین شعله ور شد و چهار سال پس از آن، نوار غزه از اشغال صهیونیست ها بیرون آمد؛ پیروزی هایی که فرماندهان بزرگ مقاومت و سربازان امام خمینی، خصوصا شهیدان سید حسن نصرالله، حاج قاسم سلیمانی، حاج عماد مغنیه و حاج محمد سعید ایزدی، نقشی کلیدی در تحقق آن ها ایفا کردند.
اسرائیلی ها که از عملیات های نفوذ مقاومت فلسطین در سرزمین های اشغالی 1948 به تنگ آمده بودند، سعی کردند که با ایجاد یک دیوار حائل در اطراف کرانه باختری روی روند عملیات های مقاومت اثر منفی بگذارند. با این حال مقاومت همچنان به اقدامات خود ادامه می داد.
چند جنگ گسترده اسرائیل علیه نیروهای مقاومت و مردم فلسطین و لبنان (33 روزه، 22 روزه، 7 روزه، 51 روزه، 12 روزه و سیف القدس) باعث شد که اسرائیل با وجود بمباران های گسترده و وارد کردن تلفاتی هم در میان غیرنظامیان و هم در میان نیروهای مقاومت، ناگزیر از تحمل تلفاتی در صفوف خود نیز شود. با این حال اسرائیلی ها با کمک پوشش رسانه ای غرب سعی در کمرنگ کردن تلفات نیروهای مقاومت در صفوف خود از یک طرف و در عین حال سفیدشویی جنایات شان علیه غیرنظامیان فلسطینی و لبنانی در سوی دیگر داشتند تا اینکه عملیات طوفان الاقصی در 7 اکتبر 2023 ورق را برگرداند.
اسرائیل طی عملیات طوفان الاقصی علاوه بر نوار غزه، به ایران اسلامی، لبنان، سوریه، عراق و یمن نیز تجاوز نظامی انجام داد و در موارد متعددی غیرنظامیان را عامدانه کشتار کرد اما آنچه که خلاف تصور صهیونیست ها بود، پایداری مردم در تمام مناطق مورد هدف خصوصا مردم مظلوم نوار غزه بود؛ چیزی که اسرائیل تصورش را نمی کرد و از آن بدتر برای صهیونیست ها، بیدار شدن بسیاری از مردم جهان پس از فجایع صهیونیست ها بود. این بیدار شدن باعث شد بسیاری متوجه این حقیقت شوند که آنچه بهانه این کشتار بود، نه عملیات طوفان الاقصی بلکه اصل شکل گیری رژیم تروریستی اسرائیل با کشتار و وحشی گری در سرزمین فلسطین در 1327 (1948) بود.
اسرائیلی ها می ترسند که مانند دو پادشاهی یهودی تبار قدیمی در سرزمین فلسطین، سومین حکومت شان در این سرزمین نیز قبل از 80 سالگی منقرض شود، همانطور که رهبر انقلاب اسلامی پیش کرد: «رژیم صهیونیستی 25 سال آینده را نخواهد دید!»
